Το τελευταίο διάστημα, με αφορμή την κατάθεση του νομοσχεδίου για τη “θεσμοθέτηση” της δίχρονης υποχρεωτικής προσχολικής, άνοιξε ένας καυγάς μέσα σε ένα κύκλο, σαν το “Κύκλο με την Κιμωλία”, βάζοντας τα παιδιά μας στη μέση και τραβώντας τα μια από δω και μια από κει. Μόνο που, δυστυχώς, στο επίκεντρο της αντιπαράθεσης δε βρέθηκε η ανάγκη τους για αναβαθμισμένο επιστημονικό και παιδαγωγικό περιεχόμενο.

Η κυβέρνηση κατέθεσε μια πρόταση που με μια πρώτη ματιά φαίνεται να εκπληρώνει το πάγιο αίτημα της ΑΣΓΜΕ για 2χρονη υποχρεωτική προσχολική αγωγή με μια δεύτερη ματιά όμως προσγειωνόμαστε στην πραγματικότητα των δημοσιονομικών μεγεθών που μας λιβανίζει η κυβέρνηση. Αλήθεια , τι σημαίνει σε βάθος τριετίας, για κάποια παιδιά και όχι για όλα; Αλήθεια, τι σημαίνει υποχρεωτική “προσχολική αγωγή” όταν δεν παίρνονται όλα τα απαραίτητα μέτρα για ολιγομελή τμήματα, για μόνιμους παιδαγωγούς, για μόνιμο βοηθητικό προσωπικό, για αναγκαίες υποδομές για να σιτίζονται σωστά, με ευθύνη του κράτους και για τους αναγκαίους χώρους για να μπορούν να ξεκουράζονται καθώς η ανάπαυση των παιδιών είναι τόσο αναγκαία για την ανάπτυξη τους; (περισσότερα…)