Σήμερα   κουβεντιάζουμε το νομοσχέδιο “για τις δομές υποστήριξης του εκπαιδευτικού έργου” στη Βουλή,  με τη μορφή του “κατεπείγοντος”  στα  κλεφτά  .  Και    νοιώθω  από  την  μικρή  εμπειρία μου   ότι δεν  είναι  η  πρώτη  αυτό  συμβαίνει  όταν   γίνεται  κουβέντα   για  αντιλαϊκούς-αντιεκπαιδευτικούς νόμους.

Η χρονιά που διανύουμε διαφημίστηκε από την κυβέρνηση από τα μέσα καλοκαιριού ότι θα είναι μια χρονιά που θα επιστρέψει η κανονικότητα μια κανονικότητα που μέχρι  τώρα  που μιλάμε, μας βάζει  εμάς  τους  γονείς  για άλλη μια χρονιά  να πληρώσουμε ένα σωρό λεφτά για φόρους, ενώ ο οικογενειακός προϋπολογισμός πρέπει επιπλέον να φροντίσει για τα εντελώς απαραίτητα για το σχολείο, τα φροντιστήρια, τις δραστηριότητες πολιτισμού και αθλητισμού. Την ίδια ώρα, τα προβλήματα στα σχολεία παραμένουν, σπάνε το περιτύλιγμα της δήθεν κανονικότητας που προβάλλει η κυβέρνηση, απαιτούν λύσεις. Η κοροϊδία της κυβέρνησης που έβαλε την Παιδεία στο μνημόνιο, που βλέπει σαν κόστος τη μόρφωση των παιδιών μας χτυπά την πόρτα χιλιάδων μαθητών και των οικογενειών του, όλοι  εμείς  μου  είμαστε  σε  συλλόγους  τα  βιώνουμε  καθημερινά. Τελειώνει  η σχολική χρονιά και η έναρξη   της δεν αφορά την Ειδική Αγωγή.

Έχετε  αναρωτηθεί  ποτέ και πως ξεκινά ο «αγώνας του» γονιού από την στιγμή  που διαπιστώνει ότι το παιδί του χρειάζεται ειδική υποστήριξη. Για πολλούς γονείς η πρώτη περίοδος της ζωής με ένα παιδί που αντιμετωπίζει τέτοια προβλήματα συνοδεύεται από υπηρεσίες, γιατρούς, γνώμες, και προσπαθούν να ισορροπήσουν σε κάθε τάση που εμφανίζεται μπροστά τους. Τις δυσκολίες ανεύρεσης ενός εκπαιδευτικού πλαισίου για το παιδί ή νέο με ειδικές ανάγκες που αποτελεί ένα επιπλέον πρόβλημα το οποίο πρέπει να αντιμετωπίσουν κάποιες οικογένειες στην Ελλάδα και το οποίο έχει άμεσες επιπτώσεις στη δυνατότητα εργασίας της μητέρας. Την αγωνία συνολικά της οικογένειας για το μέλλον της

Σε  πρόσφατη  ημερίδα  που πραγματοποιήσαμε για  το  θέμα  και  σας  παροτρύνουμε  να  διαβάσετε  τα  υλικά μας,   διαπιστώσαμε  για  άλλη μια φορά ότι  τα Ειδικά σχολεία ποτέ δεν ανοίγουν τον Σεπτέμβρη και λείπουν από αυτά οι ειδικοί παιδαγωγοί, το ειδικό εκπαιδευτικό προσωπικό, το ειδικό βοηθητικό προσωπικό, τα μέσα μεταφοράς και όλες οι υλικοτεχνικές υποδομές για να γίνει συστηματική παρέμβαση με βάση την αναπηρία του κάθε παιδιού. Και αυτές οι ελλείψεις σε μεγάλο βαθμό σέρνονται μέχρι τη λήξη του σχολικού έτους. Πως λοιπόν τα «γκέτο», όπως τα αποκάλεσε ο πρώην υπουργός Παιδείας, είναι αποτέλεσμα αυτής της πολιτικής, που θεωρεί τα παιδιά, σε όλο το φάσμα των μαθησιακών δυσκολιών, δεύτερης κατηγορίας και η εκπαίδευσή τους υποχρηματοδοτείται, είναι υποβαθμισμένη καθώς στοιχίζει πολλαπλάσια από ότι της γενικής εκπαίδευσης.

Οι διαφορετικές ανάγκες αυτών των παιδιών, δεν είναι το πρόβλημα, αλλά είναι η καθοδηγητική πυξίδα για να διαμορφώσεις τα κατάλληλα εκπαιδευτικά προγράμματα, στον κατάλληλο σχολικό χώρο με τους κατάλληλα ειδικευμένους παιδαγωγούς και επιστήμονες.

Στην πραγματικότητα, τα παιδιά με μέτριες και σοβαρές Ειδικές Μαθησιακές Ανάγκες (ΕΜΑ), επειδή ξεκινούν από άνιση και διαφορετική βάση σε σχέση με τα υπόλοιπα παιδιά, χρειάζονται από το εκπαιδευτικό σύστημα «ανισότιμη», δηλαδή προνομιακή μεταχείριση, για να μπορέσουν να κατακτήσουν την ισοτιμία τους.

Και  τώρα με το σημερινό  νομοσχέδιο μας προβληματίζει ιδιαίτερα το γεγονός ότι μέσα και από αυτό διαμορφώνεται το έδαφος για νέες, βαθύτερες, αντιδραστικές ανατροπές στο περιεχόμενο και τη λειτουργία του σχολείου, στους στόχους της εκπαίδευσης, η ενίσχυση της επιχειρηματικότητας σε όλο το μήκος και το πλάτος της εκπαίδευσης, ξεκινώντας ακόμα από την τρυφερή προσχολική ηλικία.

Από αυτή την άποψη θεωρούμε ότι δεν έχετε στόχο τη στήριξη του σχολείου και του εκπαιδευτικού, την επιστημονική και παιδαγωγική αναβάθμιση της εκπαιδευτικής διαδικασίας.

• Για ποια «υποστήριξη» μιλάτε αλήθεια, όταν παραμένει η καθημερινότητα των χιλιάδων χαμένων διδακτικών ωρών στα σχολεία, του ολοήμερου Δημοτικού και Νηπιαγωγείου που οδηγούνται σε εκφυλισμό, τα κενά και οι ελλείψεις στην Ειδική Αγωγή, το κλείσιμο και η συγχώνευση τομέων και ειδικοτήτων στα ΕΠΑ.Λ.;
• Για ποια «ενίσχυση του εκπαιδευτικού έργου» μιλάνε, όταν οι λαϊκές οικογένειες βιώνουν τα καθημερινά αδιέξοδα, το άγχος της διαπαιδαγώγησης των παιδιών τους χωρίς καμιά ουσιαστική στήριξη; Όταν αναγκάζονται να πληρώνουν για ξένες γλώσσες, φροντιστήρια, ιδιωτικά κέντρα ειδικής αγωγής κ.ά.;

Το σχέδιο για την «αναδιοργάνωση των δομών» έρχεται να λύσει αυτά τα προβλήματα και να βοηθήσει την καθημερινότητα του σχολείου;

 Κατηγορηματικά λέμε Όχι!!

Όλοι όσοι έχουν μια στοιχειώδη εικόνα της πραγματικότητας γνωρίζουν ότι οι απόλυτες προτεραιότητες για τη στήριξη της εκπαίδευσης είναι: η χρηματοδότηση της εκπαίδευσης, η πραγματοποίηση χιλιάδων μόνιμων διορισμών, η αναβάθμιση των υποδομών, οι σοβαρές αλλαγές που χρειάζονται στα αναλυτικά προγράμματα και τα σχολικά βιβλία, τα μέτρα στήριξης των πιο αδύναμων μαθητών κ.ά.

Τίποτα από αυτά δε γίνεται!

Μας  φορτώνεται τα προβλήματα και τα αδιέξοδα της αντιλαϊκής πολιτικής  σας σε  μας του  γονείς  τους  εκπαιδευτικούς,   και τους μαθητές.

Καταργείται τα Κ.Ε.Δ.Δ.Υ., οι Σ.Σ.Ν., τα Κ.Ε.ΣΥ.Π. και τα Κ.Ε.Π.Λ.Η.Ν.Ε.Τ. και στη θέση τους δημιουργείται τα Κ.Ε.Σ.Υ,  τα οποία συγκροτούνται σε επίπεδο Διεύθυνσης και είναι κοινά για Πρωτοβάθμια και Δευτεροβάθμια Εκπαίδευση.

Εντελώς διαφορετικά αντικείμενα και τομείς ενοποιούνται σε μια δομή. Η λογική των καταργήσεων δομών έχει προφανή στόχο τις περικοπές προσωπικού το  καταλαβαίνουμε  όλοι. Όμως, πίσω από αυτό υπάρχει μια βαθιά αντιδραστική και αντιεπιστημονική αντίληψη, που θεωρεί ότι τα ΑμεΑ, οι μαθητές που αντιμετωπίζουν κοινωνικά προβλήματα, η συμβουλευτική και ο επαγγελματικός προσανατολισμός είναι κοινά πεδία επιστημονικής – παιδαγωγικής προσέγγισης και υποστήριξης!

Ειδικά η κατάργηση των Κ.Ε.Δ.Δ.Υ. θα οδηγήσει σε ακόμα μεγαλύτερη υποβάθμιση της Ειδικής Αγωγής, αφού  φορτώνει εντελώς στις πλάτες μας όλο το κομμάτι της διάγνωσης και στήριξης των παιδιών με ειδικές μαθησιακές ανάγκες και θα απαλλάσσει το κράτος από τις ευθύνες του.

Αντί να στελεχώσετε τα ήδη υποστελεχωμένα ΚΕΔΔΥ, που είναι χρόνιο αίτημα μας, ώστε να ανταποκριθούν στο έργο τους, (κάτι που είναι δύσκολο, λόγω έλλειψης προσωπικού με αποτέλεσμα να υπάρχει μεγάλη λίστα αναμονής, έλλειψη χώρων, έλλειψη υλικοτεχνικού εξοπλισμού με αποτέλεσμα να ζητούνται χορηγίες κ.ά.), τα συγχωνεύεται σ’ έναν ενιαίο θεσμό μαζί με άλλες άσχετες μεταξύ τους δομές.

ΕΜΕΙΣ  ΕΙΜΑΣΤΕ  ΑΝΤΙΘΕΤΟΙ.

• Λέμε όχι στην κατάργηση των ΚΕΔΔΥ, ν’ αποσυρθεί το νομοσχέδιο για τις Νέες Δομές.
• Να αναβαθμιστούν και να στελεχωθούν τα ΚΕΔΔΥ με μόνιμο προσωπικό όλων των αναγκαίων ειδικοτήτων. Δημόσια Δωρεάν πρώιμη διάγνωση και παρέμβαση.
• Μαζικούς μόνιμους διορισμούς ειδικού παιδαγωγικού, επιστημονικού, και βοηθητικού για να καλυφθούν όλες οι ανάγκες. Ίδρυση νέων δομών ειδικής αγωγής και εκπαίδευσης. Να καλυφθούν τώρα όλα τα κενά και ν’ ανοίξουν τώρα όλες οι δομές της Ειδικής Αγωγής και Εκπαίδευσης.
• Να χρηματοδοτηθεί η Ειδική Αγωγή και Εκπαίδευση από τον κρατικό προϋπολογισμό, με τα απαιτούμενα κονδύλια, προκειμένου να καλυφθούν οι ανάγκες σε μόνιμο προσωπικό, δομές, και υλικά. Τα χρήματα του ΕΣΠΑ να κατευθυνθούν άμεσα για τη στήριξη και τη διεύρυνση των δημόσιων βασικών σταθερών δομών και όχι για την επιδότηση των ΜΚΟ, των λεγόμενων μη κερδοσκοπικών οργανώσεων που ανοίγουν το δρόμο της ιδιωτικοποίησης και των ελαστικών σχέσεων εργασίας.
• Να μονιμοποιηθούν όλοι οι εργαζόμενοι στις μονάδες Ειδικής Αγωγής και Πρόνοιας.
• Να μην καταργηθεί ή συγχωνευτεί καμία δομή Εκπαίδευσης – Πρόνοιας και Υποστήριξης ΑμΕΑ και να μην απολυθεί κανένας εργαζόμενος. Να λυθούν άμεσα τα οξυμένα κτιριακά προβλήματα που υπάρχουν σε πολλά σχολεία της Ειδικής Αγωγής και Εκπαίδευσης σε όλη τη χώρα.
• Να εξασφαλιστούν τα απαραίτητα για τη λειτουργία των Ειδικών Σχολείων: χρήματα, υλικά, βιβλία, βελτιώσεις υποδομών και να λυθεί άμεσα το πρόβλημα της μεταφοράς των μαθητών από και προς τα σχολεία τους, με κατάλληλα διαμορφωμένα και ασφαλή μέσα μετακίνησης, εξειδικευμένους μόνιμους οδηγούς και συνοδούς, δωρεάν και με απευθείας κρατική χρηματοδότηση.
• Να απαγορευτεί η επιχειρηματική δράση στο χώρο της Ειδικής Αγωγής, της πρώιμης διάγνωσης και παρέμβασης, της αποκατάστασης των παιδιών με αναπηρία.

Τελικά, η ουσιαστική «ένταξη» είναι αυτή στην κοινωνία. Ο στόχος αυτός πρέπει να διατρέχει όλο το εκπαιδευτικό σύστημα και να αποτελεί φυσικά και στόχο της κοινωνίας. Για  αυτό  δεν   γίνεται συζήτηση!

 

Καλούμε, τις Ενώσεις Γονέων της κάθε  περιοχής, τους συλλόγους γονέων σε κάθε σχολείου, τα  σωματεία τους εκπαιδευτικούς ,τους φορείς της Ειδικής Αγωγής και του Αναπηρικού κινήματος, τους συναδέλφους στις δομές της Ειδικής Αγωγής (Ειδικά σχολεία, ΚΕΔΔΥ κα) να  παλέψουν  για  τα  παραπάνω.

ΔΕΙΤΕ ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΑ05062018_omilia_bouli_domes