Συνάδελφοι-σσες,
Εκ μέρους του ΔΣ της Ανώτατης Συνομοσπονδίας Γονέων μαθητών Ελλάδας (ΑΣΓΜΕ), σας καλωσορίζουμε στο ετήσιο απολογιστικό συνέδριο μας.

Ως ΑΣΓΜΕ πάντα μας απασχολούσαν και μας απασχολούν όλες οι πλευρές της πολιτικής και κοινωνικής ζωής που διαμορφώνουν το πλαίσιο μέσα στο οποίο μεγαλώνουμε τα παιδιά μας. Είτε πρόκειται για τα εργασιακά και ασφαλιστικά μας δικαιώματα, ως εργαζόμενοι, υποαπασχολούμενοι ή άνεργοι γονείς, είτε πρόκειται για τον τρόπο ζωής που μας επιβάλλεται αλλά και για τον τρόπο με τον οποίο θέλουμε και αξίζουμε να ζούμε εμείς και τα παιδιά μας, η ΑΣΓΜΕ οφείλει να έχει και έχει άποψη. Η διεκδίκηση ελεύθερου και ποιοτικού χρόνου με ισότιμη πρόσβαση για όλους στον αθλητισμό, την τέχνη και τον πολιτισμό, που δίνουν το οξυγόνο μέσα στο οποίο αναπτύσσονται υγιείς προσωπικότητες μακριά από κάθε μορφής εξαρτήσεις αλλά και υγιείς σχέσεις μέσα στην οικογένεια, αποτελεί ακόμα ένα πεδίο δράσης και διεκδίκησης για την ΑΣΓΜΕ. Ο φόβος, η ανασφάλεια, το μίσος που αν εισχωρήσουν στις ψυχές των παιδιών τις δηλητηριάζουν ανεπανόρθωτα, μας βρίσκουν επίσης απέναντί τους και γι’ αυτό, ως ΑΣΓΜΕ παλεύουμε για έναν κόσμο ειρήνης μακριά από τον φόβο του πολέμου, από την ανασφάλεια των συνεπειών των διεθνών ιμπεριαλιστικών παιχνιδιών και από το μίσος για το «διαφορετικό». Όλα όσα προαναφέρθηκαν συνδέονται και εξαρτώνται με το δικαίωμα στην ολόπλευρη και ποιοτική μόρφωση των παιδιών μας. Μια μόρφωση που θα στηρίζεται στη γνώση γιατί μόνο η γνώση μπορεί να διαμορφώσει ακέραιες και ισορροπημένες προσωπικότητες.

1. Θέλουμε σταθερή δουλειά με δικαιώματα. Να ζούμε με αξιοπρέπεια με τη δουλειά μας.

Όλοι εμείς οι γονείς… εργαζόμενοι, αυτοαπασχολούμενοι, άνεργοι, που δίνουμε καθημερινά μάχη, για να εξασφαλίσουμε στα παιδιά μας ότι καλύτερο μπορούμε, βλέπουμε να ορθώνεται μπροστά μας ένας τοίχος που απειλεί το παρόν και το μέλλον των οικογενειών μας. Ανάμεσα μας βρίσκονται οικογένειες με γονείς ανέργους, με κακοπληρωμένους ή απλήρωτους εργαζόμενους, μικροεπαγγελματίες στα όρια της πτώχευσης, που τα ψίχουλα των επιδομάτων της ανθρωπιστικής κρίσης δεν θα γεμίσουν το πιάτο στο τραπέζι. Χρόνια τώρα πληρώνουμε μια κρίση για την οποία δεν έχουμε ευθύνη. Αυξάνει η φτώχεια, ο υποσιτισμός, η σύγχρονη αμορφωσιά, η περιθωριοποίηση των νέων, παρότι ο πλούτος και τα υλικά αγαθά αφθονούν, παρότι η τεχνολογία και η επιστήμη καλπάζει. Η περιβόητη «ανάπτυξη» χτίζεται πάνω σε τσακισμένα δικαιώματα, πάνω σε σχολεία ερείπια, πάνω στην παιδική εργασία και τη σχολική διαρροή.
Συνεχίζουμε εμείς να βάζουμε βαθιά το χέρι στη τσέπη για τα βασικά. Από το να συντηρούμε τα σχολεία ως και ν’ αναζητούμε χορηγούς και δήθεν φιλάνθρωπους. Ελπίζοντας ότι έτσι θα προσφέρουμε ένα καλύτερο μέλλον στα παιδιά μας.
Η κρίση απλώς επιτάχυνε αυτές τις αλλαγές που τσακίζουν, μισθούς, ασφάλεια, συντάξεις, την πλήρη απασχόληση και το σταθερό χρόνο εργασίας. Τα μέτρα που λήφθηκαν τα τελευταία χρόνια προστέθηκαν σε αυτά που είχαν εφαρμοστεί προ κρίσης και στο σύνολό τους «ήρθαν για να μείνουν» με γνώμονα την εξυπηρέτηση των αναγκών του κεφαλαίου, τη στήριξη και ανάκαμψη της κερδοφορίας του. Γι’ αυτό και η σημερινή κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ – ΑΝΕΛ δεν πείραξε ούτε «τρίχα» από τα μέτρα που έλαβαν οι προηγούμενες κυβερνήσεις της Νέας Δημοκρατίας και του ΠΑΣΟΚ, αντιθέτως εμπλουτίζει συνεχώς το αντεργατικό οπλοστάσιο με νέα μέτρα (Ασφαλιστικό, Εργασιακά, συνδικαλιστική δράση κ.ά.).
Στον εργασιακό μεσαίωνα που ζούμε κυριαρχούν οι ελαστικές μορφές εργασίας στο σύνολο των προσλήψεων, υπάρχει από τη μια σημαντική άνοδος της μερικής απασχόλησης στο σύνολο της απασχόλησης αλλά και εξαντλητικά ωράρια από την άλλη, τα μεροκάματα είναι πολύ χαμηλά και έχουμε κατρακύλα των μισθών. Ταυτόχρονα έχουμε μείωση του εργατικού δυναμικού και συνολικά του ικανού προς εργασία πληθυσμού και μεγάλο ποσοστό ανεργίας. Επίσης υπάρχει διαρκής αύξηση των συμβάσεων ορισμένου χρόνου, με άλλα λόγια της προσωρινής απασχόλησης. Έχουμε κατάργηση των περισσότερων κλαδικών Συλλογικών Συμβάσεων Εργασίας. Οι εργοδότες μπορούν να μας απασχολούν, όπως και όσο θέλουν, να απολύουν όποτε θέλουν, να πληρώνουν όποτε θέλουν και όσο θέλουν. Και κατά απαίτηση τους η Κυβέρνηση δεν διστάζει να προχωρήσει σε περιορισμό και απαγόρευση της συνδικαλιστικής δράσης, να βάλει γύψο κυριολεκτικά στο εργατικό συνδικαλιστικό κίνημα, να καταργήσει ό, τι έχει απομείνει κάτω από τους αγώνες, στην Υγεία, τις κοινωνικές παροχές, την Παιδεία. Ταυτόχρονα, μας κοροϊδεύει αναμασώντας τα περί δυνατοτήτων που ενέχει η συνεργατική οικονομία και του οφέλους που τάχα θα προκύψει για τους ίδιους αν αυξηθούν οι δημόσιες και ιδιωτικές επενδύσεις. Αναγορεύει το δηλητήριο του “κοινωνικού εταιρισμού” σε παράγοντα προστασίας των εργαζομένων, ενώ στην πραγματικότητα καταργεί τη δουλειά με δικαιώματα, προς όφελος της εργοδοσίας.
Σήμερα θα μπορούσαμε να ζούμε και να δουλεύουμε με βάση τις τεράστιες δυνατότητες της επιστήμης, της ανάπτυξης των παραγωγικών μέσων και ο πλούτος που παράγεται να καλύπτει τις σύγχρονες ανάγκες μας. Όμως όλα σχεδιάζονται όχι με κριτήριο την ευημερία των πολλών που δουλεύουν και υποφέρουν αλλά την ευημερία των κερδών των λίγων.
Κι είναι αυταπάτη αν νομίζουμε πως ο αγώνας μας για τα προβλήματα της δημόσιας εκπαίδευσης, ακόμη κι αν έχει νίκες, αρκεί. Πρέπει να συνδυαστεί και με τον αγώνα για δουλειά με δικαιώματα. Μόνο τότε, υπάρχει ελπίδα, το μέλλον των παιδιών μας να είναι καλύτερο από τη σκληρή πραγματικότητα και την εργασιακή ζούγκλα που βιώνουμε εμείς σήμερα. Πρέπει να καταλάβουμε ότι όταν εμείς δεχόμαστε και ανεχόμαστε να δουλεύουμε με τσακισμένα δικαιώματα και χωρίς να διεκδικούμε, την ίδια ώρα «υπογράφουμε την «σύμβαση εργασίας» των παιδιών μας και μάλιστα με χειρότερους όρους…

2. Θέλουμε δημιουργικό ελεύθερο χρόνο. Διεκδικούμε το δικαίωμα μας για δωρεάν άθληση, τέχνη, πολιτισμό.

Για εμάς τους γονείς το ζήτημα ελεύθερος χρόνος είναι ζήτημα – κλειδί. Και αυτό γιατί καθημερινά βιώνουμε την ολοένα και μεγαλύτερη έλλειψη ελευθέρου χρόνου από πλευρά μας και από την άλλη κάνουμε τεράστια προσπάθεια να καλύψουμε το λιγοστό ελεύθερο χρόνο των παιδιών μας με δραστηριότητές που καθολικά πλέον τις πληρώνουμε και πολλές φόρες τις χρυσοπληρώνουμε. Η διεκδίκηση ελεύθερου χρόνου για δημιουργία αποτελεί όρο για την ολόπλευρη μόρφωση μιας δημιουργικής προσωπικότητας, και συνδέεται με την ανάπτυξη δωρεάν πολιτισμού και του μαζικού αθλητισμού, την ανθρώπινη ζωή σε ένα ανθρώπινο περιβάλλον και γενικότερα την ενεργητική στάση ζωής.
Αυτήν την στιγμή καθημερινά δημιουργούνται νέα ιδιωτικά κέντρα και δομές πολιτισμού αλλά και όσα λειτουργούν υπό την αιγίδα των Δήμων έχουν και την αντίστοιχη οικονομική συμμέτοχη με πολλές ελλείψεις, δεν καλύπτουν το σύνολο των δραστηριοτήτων, περιορισμένο αριθμό τμημάτων, συγκεκριμένο πρόγραμμα όπου δεν μπορεί να καλύψει το σύνολο των αναγκών.
Αυτό που έχουμε ανάγκη σήμερα και γονείς και μαθητές και το διεκδικούμε είναι κέντρα καλλιτεχνικής αγωγής και δημιουργικής δραστηριότητας στους δήμους, με κρατική χρηματοδότηση και επιστημονική στήριξη, δωρεάν για όλους που θέλουν να ασχοληθούν ή να εκπαιδευτούν σε όργανα, στο τραγούδι και άλλες μορφές καλλιτεχνικής έκφρασης. Έχουμε ανάγκη και διεκδικούμε ουσιαστική αύξηση των κρατικών πόρων και αξιοποίησή τους με τρόπο που να δίνει ώθηση στις δημιουργικές ικανότητες των παιδιών μας. Την ανάπτυξη της ερασιτεχνικής καλλιτεχνικής δημιουργίας και πολιτιστικής δραστηριότητας, που να αγκαλιάζει φορείς, συλλόγους και να αναπτύσσει πολύμορφη δράση .
Διεκδικούμε την αναβάθμιση της Αισθητικής Αγωγής και της Καλλιτεχνικής Παιδείας στην Εκπαίδευση, που θα διαπερνά όλη τη λειτουργία και το περιεχόμενο του σχολείου και δε θα περιορίζεται στη διδασκαλία κάποιων καλλιτεχνικών μαθημάτων από ειδικούς. Να γίνει ουσιαστικό στοιχείο του προγράμματος και όλης της λειτουργίας του σχολείου η Αισθητική Αγωγή των μαθητών σαν αναπόσπαστο κομμάτι της αρμονικής ανάπτυξης των ικανοτήτων και του ψυχισμού τους, της ολόπλευρης συγκρότησης της κοινωνικής προσωπικότητάς τους. Η Αισθητική Αγωγή στο σχολείο οφείλει να αναπτύσσει αισθητικό κριτήριο στους μαθητές, με την καλλιέργεια της αίσθησης του μέτρου, της αρμονίας, της απλότητας, του σεβασμού της φύσης και του περιβάλλοντος μέσα από την επαφή με το πολιτισμό και τον πλούτο της παγκόσμιας τέχνης. Οφείλει ακόμα να βοηθά τους μαθητές να ξεχωρίζουν το πραγματικά ωραίο της εποχής, να πλουτίζει το συναισθηματικό τους κόσμο ώστε να μπορούν να συγκινούνται και να παρακινούνται σε μια δημιουργική στάση ζωής.
Επίσης διεκδικούμε την προστασία των ελεύθερων χώρων και την κατάκτηση νέων. Την αξιοποίησή τους για πράσινο και λειτουργίες που ενισχύουν τη συλλογική κοινωνική δραστηριότητα και, γενικότερα, βελτιώνουν την ποιότητα ζωής.
O Αθλητισμός αποτελεί βασική προϋπόθεση, ιδιαίτερα για τους μαθητές, ώστε να διαμορφώνουν όσο γίνεται ολοκληρωμένη κοινωνική προσωπικότητα, καλλιεργώντας και αναπτύσσοντας τη συλλογικότητα, την αγωνιστικότητα και την πειθαρχία σε κανόνες και κοινωνικές αξίες.
Παρά το γεγονός ότι οι ανάγκες για άθληση αυξάνονται χρόνο με το χρόνο αλματωδώς και λόγω των συνθηκών ζωής, ιδιαίτερα στις μεγαλουπόλεις, μειώνονται ουσιαστικά και αυτές οι υποτυπώδεις κρατικές παροχές. Γιγαντώνεται ο ιδιωτικός τομέας, όπως τα ιδιωτικά γυμναστήρια, οι πισίνες, τα γήπεδα 5Χ5, τα κλαμπ κλπ
Πιστεύουμε στην ευρύτερη αξία της Φυσικής Αγωγής και του Αθλητισμού, που βοηθούν τον μαθητή να ενταχθεί στην κοινωνία, να δουλεύει συλλογικά, να έχει στόχους, να αντιμετωπίζει τα προβλήματά του. Το πρότυπο του αθλητισμού, ως κοινωνική λειτουργία και λαϊκό δικαίωμα, είναι πράξη φυσικής υγείας, παιδείας, αυτογνωσίας, ομαδικότητας, αλληλεγγύης, άμιλλας, ειρήνης και προόδου.

Παλεύουμε για :

• Τη διαμόρφωση ενιαίου συστήματος Φυσικής Αγωγής και Αθλητισμού στην εκπαίδευση, βασισμένου σε επιστημονικές έρευνες για τις πραγματικές ανάγκες ανάπτυξης των νέων.
• Οργανωμένη προσχολική αγωγή με βάση το αθλητικό παιχνίδι. Ανάλογη διαμόρφωση των παιδικών χαρών και των παιδότοπων, καθώς και διορισμό των απαιτούμενων καθηγητών Φυσικής Αγωγής.
• Για κάθε φάση της σχολικής ζωής, ανάλογα με τις ανάγκες σωματικής ανάπτυξης και συναισθηματικής ωρίμανσης των νέων, τις προϋποθέσεις για την υλοποίηση ενός προγράμματος, που να ανταποκρίνεται σ’ αυτές τις ανάγκες (διορισμός καθηγητών Φυσικής Αγωγής, διαμόρφωση σχολικών χώρων, αιθουσών γυμναστικής, προαύλιων χώρων, διάθεση εποπτικού υλικού), καθώς και θεσμοθέτηση αθλητικών εκδηλώσεων σε τακτά διαστήματα.
• Την οργάνωση ειδικών προγραμμάτων για παιδιά με σωματικά προβλήματα και προβλήματα υγείας.
• Καθιέρωση κάρτας υγείας πλήρως ενημερωμένης και κάρτας εξέλιξης για κάθε μαθητή.

3. Υπερασπιζόμαστε την ειρήνη, ενάντια στους ιμπεριαλιστικούς σχεδιασμούς, τους άδικους πολέμους, τον εθνικισμό και τον ρατσισμό.

“…Κ’ ένα στηλώνει κι ανασταίνει
τό να βασίλειο της Δουλειάς,
(Ειρήνη! Ειρήνη!) το βασίλειο
της Πανανθρώπινης Φιλιάς.”

Έτσι τελειώνει ένα από τα πιο γνωστά ποιήματα του Κώστα Βάρναλη, ο Οδηγητής. Και πράγματι, μέσα σε 4 στίχους ο Βάρναλης, συμπυκνώνει τις προσδοκίες μας για μια ευτυχισμένη ζωή, θέτοντας μία και μοναδική βασική προϋπόθεση. Την Ειρήνη.
Σε έναν ειρηνικό κόσμο, ο Έλληνας εργαζόμενος όχι μόνο δεν θα έχει να χωρίσει τίποτα με τον Τούρκο ή τον Σύριο ομόλογό του, αλλά αντίθετα θα συνεργάζεται μαζί του για την παραπέρα ανάπτυξη της γνώσης και της επιστήμης, θέτοντας τες στην υπηρεσία τους, γιατρεύοντας αρρώστιες, εκμεταλλευόμενος τις μηχανές για μείωση του εργάσιμου χρόνου και αύξηση του δημιουργικού ελεύθερου και συντάξιμου. Θα μπορεί να ζει στον τόπο που επιλέγει, κανένας δεν θα τον διώχνει από την πατρίδα του. Θα μεγαλώνει τα παιδιά του, μαθαίνοντάς τα να μην διακρίνουν το χρώμα του δέρματος σε άλλα συνομήλικά τους, παρά μόνο το όνομά τους. Δεν θα υπάρχουν μισθοφόροι στρατιώτες που θα ταξιδεύουν χιλιάδες χιλιόμετρα μακριά από το σπίτι τους για να επιβάλλουν το δίκιο του ισχυρού. Οι μόνες γνωστές “παράπλευρες απώλειες” θα είναι αυτές που έφυγαν από την ζωή από ατύχημα και όχι από “έξυπνες βόμβες”.
Έναν τέτοιο κόσμο ονειρευόμαστε και θέλουμε να ζήσουμε κι εμείς και τα παιδιά μας. Τι έχουμε όμως;
Έχουμε έναν κόσμο όπου ο ιμπεριαλισμός, ολοένα αποθρασυνόμενος, δεν λογαριάζει τίποτα μπροστά στο κέρδος. Όπου η ανθρώπινη ζωή του μεν “εχθρού” δεν μετράει καθόλου, του δε “σύμμαχου” αποτιμάται σε μερικές εκατοντάδες δολάρια. Όπου οι δολοφονίες αμάχων ακόμα και παιδιών, σερβίρονται από τα ΜΜΕ σαν βίντεο γκέιμ προσπαθώντας να εθίσουν τα μάτια μας και την ψυχή μας σε αυτές σαν κάτι το καθημερινό, σαν κάτι που απλά γίνεται “αλλού”.
Έχουμε έναν κόσμο όπου το ΝΑΤΟ, η κατεξοχήν πολεμική μηχανή του προηγούμενου και του τρέχοντα αιώνα, προσκαλείται από την κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ-ΑΝΕΛ με το πρόσχημα της σταθερότητας στο Αιγαίο να περιδιαβαίνει ανενόχλητη με τα πολεμικά της πλοία και αεροπλάνα στην περιοχή μας, ενώ της παρέχονται όλες οι ζητούμενες “διευκολύνσεις” για να αιματοκυλάει τον Συριακό λαό. Την ίδια ώρα που καθημερινά σκοτώνονται Παλαιστίνιοι που διεκδικούν το αυτονόητο, την ύπαρξη της πατρίδας τους, η κυβέρνηση συνάπτει πολεμικές συμμαχίες με το κράτος του Ισραήλ, εκπαιδεύοντας ακόμα και πιλότους στην χώρα μας. Πρόσφατα μάλιστα, η σύναψη συμφωνίας με την FYROM για το όνομα του γειτονικού κράτους έγινε κάτω από την πίεση του ΝΑΤΟ για την άμεση ένταξή της σε αυτό, εμπλέκοντας έτσι τον ελληνικό λαό ακόμα περισσότερο στους ανταγωνισμούς και τους εμπορικούς πολέμους που έχουν ξεσπάσει.
…. Στον κόσμο που ζούμε, εκατομμύρια άνθρωποι ζουν σαν πρόσφυγες, διωγμένοι από την πατρίδα τους. Στη πατρίδα μας φιλοξενούμε εκατοντάδες χιλιάδες από αυτούς, όπου και πάλι μπροστά στο κέρδος, αντιμετωπίζονται σαν άνθρωποι 2ης κατηγορίας, χωρίς εργασιακά δικαιώματα, στριμωγμένοι σε γκέτο ή αφημένοι στα χέρια διάφορων ΜΚΟ και χωρίς δικαίωμα να κατευθυνθούν στον τόπο που θέλουν και που πιθανόν να έχουν συγγενείς. Σε αυτό το τοπίο, βρίσκουν έδαφος και αναπτύσσονται ρατσιστικές και ξενοφοβικές αντιλήψεις, υποκινούμενες από το μακρύ χέρι του συστήματος, την ναζιστική – εγκληματική οργάνωση της Χ.Α. με βαθύτερο σκοπό την εξυπηρέτηση των επιχειρηματικών ομίλων στην εξεύρεση φτηνού εργατικού δυναμικού για την αύξηση της κερδοφορίας τους.
Είναι ανάγκη να δυναμώσει το αντιπολεμικό – φιλειρηνικό κίνημα μέσα στα σχολεία, εκμεταλλευόμενοι την ύπαρξη των προσφυγόπουλων και τις σχέσεις που δημιουργούνται ανάμεσα στα παιδιά, απομονώνοντας τις ρατσιστικές – φασιστικές φωνές που ακούγονται, προωθώντας τη συνεργασία όχι μόνο μεταξύ των μαθητών αλλά και μεταξύ των γονιών τους.

4. Δεν είναι ελευθερία να ψάχνεις τη φυγή – Θέλουμε τα παιδιά μας να ονειρεύονται και να παλεύουν για τη ζωή που τους αξίζει – Λέμε ΟΧΙ σε όλα τα ναρκωτικά.

Σήμερα, όσο ποτέ άλλοτε, οι αιτίες που οδηγούν έναν νέο άνθρωπο στη χρήση εξαρτησιογόνων ουσιών βρίσκονται πιο οξυμένες από ποτέ. Σε όλο και μικρότερη ηλικία οι νέοι αναγκάζονται να βιώσουν τις συνέπειες της κρίσης, την επίθεση στα δικαιώματά του στη μόρφωση, τη δουλειά, την ίδια τη ζωή. Βλέπουν να υψώνονται περισσότερα τείχη στους δρόμους που χαράσσουν για να εκπληρώσουν τα όνειρα τους.
Κι όμως σ’ αυτό το ζοφερό περιβάλλον για τους νέους ανθρώπους η σημερινή κυβέρνηση επιλέγει να στείλει τους νέους:

• στο περιθώριο της ατομικής φυγής από τα προβλήματα για να μην τα αντιμετωπίσουν συλλογικά και οργανωμένα οι ίδιοι
• στην «κοπάνα» από την ζοφερή πραγματικότητα για να μην παλέψουν οι νέοι άνθρωποι να αλλάξουν αυτόν τον κόσμο
• στην μείωση των απαιτήσεων που έχουν οι νέοι άνθρωποι για να μην διεκδικούν τις σύγχρονες ανάγκες τους
Σ΄ αυτές τις συνθήκες η κυβέρνηση στρώνει το έδαφος της νομιμοποίησης της κάνναβης, αθωώνει ένα ναρκωτικό, πρωταγωνιστεί στην προπαγάνδα για τα «ευεργετήματα» της κάνναβης, την βαφτίζει λύση για «πάσα νόσο» και για την οικονομία (δηλαδή την κερδοφορία των μονοπωλίων στο χώρο του φαρμάκου) και ιδρύει Γραφείο Κάνναβης στο Υπουργείο Υγείας όταν τα περισσότερα σχολεία της χώρας δεν μπορούν να εξασφαλίσουν ούτε τα στοιχειώδη υλικά για φαρμακείο πρώτων βοηθειών ή τα σχολεία στον Πειραιά και τον Αγ. Νικόλαο Κρήτης δεν δικαιούνται Πρόληψη αφού δεν υπάρχει Κέντρο Πρόληψης σ’ αυτές τις περιοχές.
Σήμερα στη χώρα μας αυξάνονται τα ποσοστά χρήσης ουσιών στις μαθητικές ηλικίες. Η ηλικία πρώτης επαφής και πειραματισμού με τα ναρκωτικά ξεκινά στα 13 έτη (ESPAD 2018). Τα στοιχεία μαρτυρούν ότι όσο προχωράει η προπαγάνδα αθώωσης των εξαρτησιογόνων ουσιών αυξάνεται και η χρήση τους, η διαθεσιμότητα και η ευκολία πρόσβασης σε μια ουσία είναι αυτή που μπορεί να αυξήσει και τη χρήση της.

Χρήση σε μαθητές
15-16 ετών ΕΛΛΑΔΑ 2017
(ESPAD 2018) ΕΕ 2017 (ESPAD 2018)
Κάνναβη 9% 16,5%
MDMA (χάπι έκσταση) 1% 1,8%
Κοκαΐνη 1% 2,3%
Εισπνεόμενες ουσίες 12,5% 7,2%
Αλκοόλ πάνω από 10 φορές το μήνα 7,6% 12%

Προγράμματα Πρόληψης 2016 ναρκωτικά Νικοτίνη / αλκοόλ διαδίκτυο % σε σύνολο

μαθητές σχολεία μαθητές σχολεία μαθητές σχολεία μαθητές σχολεία
Α / βάθμια 974 25 15300 150 2630 61 5,1% 7,1%
Β / βάθμια 8861 198 3096 109 1933 63 6,3% 18%

Από τα στοιχεία του ΕΚΤΕΠΝ, στη χώρα μας φαίνεται ότι την τελευταία δεκαετία στις μαθητικές ηλικίες:

• έχει μειωθεί η χρήση νικοτίνης
• υπάρχει σταθερότητα σε υψηλά επίπεδα με μικρή τάση μείωσης στη χρήση αλκοόλ
• έχει τριπλασιαστεί η χρήση κάνναβης
Ως ΑΣΓΜΕ έγκαιρα έχουμε ανοίξει αυτό το ζήτημα, της διάδοσης των εξαρτησιογόνων ουσιών στους μαθητές και σωστά έχουμε πάρει ξεκάθαρη θέση ενάντια σε όλα τα ναρκωτικά με αποφάσεις Συνεδρίων μας και αντίστοιχες πρωτοβουλίες με Ομοσπονδίες και Ενώσεις Γονέων.
Σ’ αυτό το πλαίσιο συναντηθήκαμε με τους εργαζόμενους των Κέντρων Πρόληψης για να ενημερωθούμε για την κατάσταση της διάδοσης ναρκωτικών στους μαθητές αλλά και να ενισχύσουμε θεσμικά τους αιτήματα που ουσιαστικά θα στηρίξουν την Πρόληψη μέσα στα σχολεία ενάντια στις εξαρτήσεις από ναρκωτικά, αλκοόλ, διαδίκτυο, τζόγο.

Ως Οργανωμένο Κίνημα Γονέων που αγωνιζόμαστε για τη μόρφωση και το μέλλον των παιδιών μας, λέμε καθαρά:
• να μην περάσει η αποποινικοποίηση της κάνναβης που βασίζεται στον αντιεπιστημονικό διαχωρισμό «σκληρών» και «μαλακών» ναρκωτικών
• να δημιουργηθεί στη χώρα μας δημόσιος και δωρεάν Ενιαίος Φορέας Πρόληψης-Θεραπείας – Επανένταξης – Έρευνας
• να ενισχυθεί ο ρόλος των Κέντρων Πρόληψης. Να εφαρμοστούν προγράμματα εκπαίδευσης για τις εξαρτήσεις σε όλες τις σχολικές βαθμίδες
• να εφαρμοστούν μέτρα για την αντιμετώπιση της σχολικής διαρροής
Γονείς – εκπαιδευτικοί – μαθητές να δείξουμε την πόρτα της εξόδου σε όσους μας θέλουν «στην απ έξω». Ενάντια σε κάθε εξάρτηση – κάνουμε την μόνη ελεύθερη επιλογή – επιλέγουμε το δρόμο του αγώνα και όχι την παραίτηση και τη φυγή.

5. Θέλουμε ολόπλευρη ποιοτική μόρφωση για τα παιδιά μας, χωρίς φραγμούς και διακρίσεις.

Καθημερινά ερχόμαστε σε επαφή με μια κραυγαλέα αδικία. Η επιστημονική γνώση αναπτύσσεται κι όμως αυτή δίνεται στα παιδιά μας με το σταγονόμετρο.
Ενώ είναι βεβαιωμένο ότι η φοίτηση των παιδιών σε δομές προσχολικής αγωγής βοηθά τα παιδιά να αναπτυχθούν, να ξεκινήσουν τη μαθησιακή τους πορεία από καλύτερη αφετηρία, η ανάγκη αυτή δεν ικανοποιείται. Πολλά παιδιά προσχολικής ηλικίας αποκλείονται, η προσχολική αγωγή γίνεται εμπόρευμα.
Σήμερα έχουν αναπτυχθεί εργαλεία και τεχνικές για να εντοπίζονται από την πιο μικρή ηλικία διάφορες μαθησιακές δυσκολίες και οι ιδιαίτερες ανάγκες των παιδιών. Όμως η λαϊκή οικογένεια κυριολεκτικά αντιμετωπίζει αδιέξοδα, ξεπαραδιάζεται για το αυτονόητο δικαίωμα να στηρίξει τα παιδιά της. Στο όνομα της “συμπερίληψης” στριμώχνουν τις παιδικές ψυχές στα γενικά σχολεία χωρίς ουσιαστική στήριξη.
Ενώ σήμερα είναι απόλυτη ανάγκη οι μαθητές να αποκτούν κριτική σκέψη και γνώση, να μαθαίνουν να εκφράζονται σωστά, να δουλεύουν σε συνεργασία με τους συνομηλίκους τους, τα σχολικά βιβλία είναι πρόχειρα, αντιπαιδαγωγικά, περιέχουν ψέματα, άχρηστες πληροφορίες.
Αυτό το αντιπαιδαγωγικό και αντιλαϊκό πάζλ συμπληρώνεται σταδιακά απ’ όλες τις κυβερνήσεις που έχουμε γνωρίσει μέχρι τώρα.

Σημαδεύουν το μέλλον των παιδιών μας, πετυχαίνουν το σχολικό παρόν τους

Η κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ-ΑΝΕΛ, παίρνοντας τη σκυτάλη από τις προηγούμενες κυβερνήσεις του ΠΑΣΟΚ και της ΝΔ, έβαλε την παιδεία στο Μνημόνιο και όλοι οι εκπαιδευτικοί νόμοι που ψηφίζει αποτελούν προαπαιτούμενα των αξιολογήσεων για να πληρώσει άλλη μια φορά ο λαός την ανάκαμψη του κεφαλαίου.
Η υποχρηματοδότηση των σχολείων συνεχίζεται. Τα περισσότερα ψίχουλα που λέει ότι δίνει η κυβέρνηση δεν δίνουν ούτε μια ανάσα γιατί η κατάσταση έχει φτάσει στο απροχώρητο και μόνο μια γενναία αύξηση μπορεί να φέρει ουσιαστική αναβάθμιση στη καθημερινή λειτουργία τους.
Οι αντιπαιδαγωγικές διπλές και τριπλές αναθέσεις των εκπαιδευτικών, η μόνιμη απουσία εκπαιδευτικών από την τάξη, δημιουργούν μια εκρηκτική κατάσταση. Κάθε χαμένη ώρα, κάθε μάθημα που γίνεται από εκπαιδευτικό που δεν είναι το επιστημονικό του αντικείμενο, είναι βήμα πίσω, είναι ακάλυπτη νεανική ανάγκη για μόρφωση.

“Δεν κρατάμε μικρό καλάθι” για τη μόρφωση των παιδιών μας.

Η μόρφωση είναι ζήτημα ζωής! Θέλουμε ένα σχολείο που θα μαθαίνει στα παιδιά να σκέφτονται και να εκφράζονται λογικά. Να πιστεύουν στη δύναμη του ανθρώπου να γνωρίζει και να αλλάζει τον κόσμο. Τη ζωή του. Δεν θέλουμε ένα σχολείο “λίγων και εκλεκτών”, δεν μας ταιριάζει ένα σχολείο-φροντιστήριο, ένα σχολείο των SOS.
Η γνώση είναι δύναμη και ανήκει σε όλους. Δεν κατακτιέται με το πάτημα ενός κουμπιού, δεν “γκουγκλάρεται”. Η γνώση απαιτεί στέρεο υπόβαθρο γενικής μόρφωσης για όλους.
Γνωρίζουμε καλά ότι τα παιδιά μας έχουν ανάγκη, πέρα από γνώση, να νιώσουν, να πράξουν, να δημιουργήσουν.
Γι’ αυτό απαιτούμε ένα σχολείο που θα θέτει στο επίκεντρο την ολόπλευρη ανάπτυξη του ανθρώπου και του νέου, θα αναπτύσσει τη δυνατότητα να αθληθούν, να ασχοληθούν με την τέχνη, ανεξάρτητα από το επάγγελμα ή το ταλέντο τους.
Τα παιδιά μας είναι πρώτα απ’ όλα άνθρωποι, μετά μαθητές. Γι’ αυτό παλεύουμε για ένα σχολείο που επιδιώκει να αναπτύξει όλες τις πλευρές της προσωπικότητάς τους. Δεν στερεί από τους νέους την ποίηση, τη λογοτεχνία γιατί θα γίνουν τεχνίτες, γιατί η φαντασία χρειάζεται παντού. Δεν στερεί από τους νέους την επιστημονική ιστορική γνώση (όπως προβλέπεται στις εξαγγελίες της κυβέρνησης για το Λύκειο), γιατί χωρίς ιστορική γνώση δεν ξέρεις που πατάς στο σήμερα και στο αύριο.
Παράλληλα, έχουμε άποψη και θέση για την καθημερινότητα των σχολείων μας, όπως διαμορφώνεται από τους κυβερνητικούς σχεδιασμούς. Για μια σειρά προγράμματα της κυβέρνησης όπως η “τσάντα στο σπίτι” ή τα ‘σχολικά γεύματα”, έρχονται σοβαρές ενστάσεις από γονείς και εκπαιδευτικούς. Το πρόβλημα των σχολικών εκδρομών είναι σοβαρότατο και αναγκάζει τη λαϊκή οικογένεια να βάλει για άλλη μια φορά το χέρι στην τσέπη ενώ ακόμα, οδηγεί πολλούς μαθητές στην αναζήτηση χορηγών, μπάζει το μικρόβιο της επιχειρηματικότητας σε μια ηλικία που οι νέοι πρέπει να καλλιεργούν τις αξίες της συλλογικότητας, της συνεργασίας και όχι του κέρδους. Γι’ αυτό απαιτούμε οι σχολικές εκδρομές να αναβαθμιστούν, να έχουν διαπαιδαγωγητικό περιεχόμενο και να προσφέρονται δωρεάν.

Για τις εξελίξεις και την κατάσταση στην Παιδεία τι χρονιά που διανύσαμε

Για μας είναι ξεκάθαρο και αποδεικνύεται περίτρανα κάνοντας μια ανασκόπηση των πεπραγμένων και της σημερινής κυβέρνησης τα σχεδόν τέσσερα τελευταία χρόνια ποια είναι η κατεύθυνση και τι μας περιμένει στο άμεσο μέλλον.
Όλες οι σημαντικές αλλαγές που γίνονται στην εκπαίδευση δεν αλλάζουν τον στρατηγικό στόχο που έχει και η σημερινή κυβέρνηση και κινείται στα πλαίσια και στις κατευθύνσεις της ΕΕ και του ΟΟΣΑ.
Επίσης το βασικό πρόβλημα και το πιο ουσιαστικό είναι ότι και η κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ –ΑΝΕΛΛ αντιμετωπίζει την Παιδεία ως εμπόρευμα, όλα λοιπόν καθορίζονται με αυτό ως δεδομένο και εντάσσονται στη δημοσιονομική προσαρμογή που παπαγαλίζουν καθημερινά.

Σαν βασικές αλλαγές που προωθήθηκαν την τελευταία χρονιά θα μπορούσαμε να αναφέρουμε τις εξής :

1. Προεδρικό Διάταγμα 79/2017(01-08-2017) για τη λειτουργία Νηπιαγωγείων και Δημοτικών σε αντικατάσταση του Π.Δ 200 και 201, που ίσχυαν από το 1998.
Το συγκεκριμένο Π.Δ. 79 έρχεται να επεκτείνει, να συμπυκνώσει, να νομιμοποιήσει και να μονιμοποιήσει τις αντιεκπαιδευτικές πολιτικές όλων των κυβερνήσεων των τελευταίων χρόνων στην πρωτοβάθμια Εκπαίδευση.
Πιο συγκεκριμένα το Π.Δ.79
 Μονιμοποιεί τις αντιεκπαιδευτικές πολιτικές που προωθήθηκαν με τις νομοθετικές ρυθμίσεις των δυόμισι τελευταίων χρόνων στην Προσχολική Αγωγή (25άρια τμήματα, διπλασιασμός από 7 σε 14 του ελάχιστου αριθμού για σχηματισμό τμήματος, μετατροπή του ολοήμερου Νηπιαγωγείου σε προαιρετικό κ.ά).
 Μονιμοποιεί τις αντιεκπαιδευτικές αλλαγές στο Δημοτικό με τον λεγόμενο Ενιαίο Τύπο Ολοήμερου Δημοτικού.
 Δημιουργεί ένα νέο μηχανισμό «διαχείρισης» του πλεονάζοντος μαθητικού πληθυσμού. Την ίδια στιγμή που διατηρεί το αντιπαιδαγωγικό όριο του μέγιστου αριθμού των 25 μαθητών ανά τμήμα, για κάθε μαθητή πάνω από τους 25, ανά τμήμα, θα ενεργοποιείται η λειτουργία τριμελούς επιτροπής, η οποία σε συνεργασία με το Διευθυντή Εκπαίδευσης θα έχουν στην ευθύνη τους τη μετακίνηση του μαθητή ή των μαθητών που «περισσεύουν» σε άλλο σχολείο όπου υπάρχουν «κενές» θέσεις.
 Ταυτόχρονα, αντί να ιδρύσει Τμήματα Ένταξης σε όλα τα σχολεία, δημιουργεί σχολικές περιφέρεις των Τμημάτων Ένταξης (π.χ. σε μια ομάδα 5 σχολείων μόνο στο 1 θα υπάρχει Τμήμα Ένταξης) στα πλαίσια της μεγαλύτερης κινητικότητας μαθητών και εκπαιδευτικών διαμορφώνοντας τις προϋποθέσεις για ακόμη μεγαλύτερη διαφοροποίηση και ανταγωνισμό ανάμεσα στα σχολεία.

2. Προσχέδιο Υπουργείου Παιδείας με την έγκριση του Υπουργικού Συμβουλίου για τις αλλαγές στο Λύκειο και την πρόσβαση στην Ανώτατη Εκπαίδευση.
Η κυβέρνηση υιοθετεί την βάση της πρότασης του Ι.Ε.Π και περιμένουμε να καταθέσει σε διαβούλευση το νομοσχέδιο για το Λύκειο και την εισαγωγή στα ΑΕΙ. Όπως φαίνεται από το προσχέδιο που έδωσε στη δημοσιότητα το Υπουργείο Παιδείας η κυβέρνηση οδεύει προς ένα σκληρό και ανταγωνιστικό σύστημα πρόσβασης στην Ανώτατη Εκπαίδευση και αντίστοιχα προς ένα Λύκειο που θα είναι πολύ στενότερα προσανατολισμένο στη διαδικασία της πρόσβασης.

3. Επικαιροποίηση του θεσμικού πλαισίου για την οργάνωση και λειτουργία της Δευτεροβάθμιας Εκπαίδευσης
Το υπουργείο Παιδείας με την Υπουργική Απόφαση Α 10645/ΓΔ4/23-1-2018 επιχείρησε μια ακόμα “επικαιροποίηση” όλου του θεσμικού πλαισίου λειτουργίας και οργάνωσης σε Γυμνάσια, Λύκεια και ΕΠΑΛ, αντικαθιστώντας τις μέχρι τώρα διάσπαρτες διατάξεις που ίσχυαν μέχρι τώρα.
Η Υπουργική Απόφαση δεν ήρθε να βελτιώσει την καθημερινότητα της σχολικής κοινότητας, αλλά ήρθε να προωθήσει αλλαγές που ουσιαστικά αποτελούν έναν ακόμα συνδετικό κρίκο με τους σχεδιασμούς της κυβέρνησης στη δευτεροβάθμια εκπαίδευση (Λύκειο, Νέες Υποστηρικτικές Δομές, ΕΠΑΛ).
4. Αναδιοργάνωση των Υποστηρικτικών Δομών Πρωτοβάθμιας και Δευτεροβάθμιας Εκπαίδευσης
Ο νόμος που ψηφίστηκε για τις «δομές υποστήριξης της εκπαίδευσης», εντάσσεται στα πλαίσια των μνημονιακών δεσμεύσεων της με την Ε.Ε. και τους λεγόμενους «θεσμούς». Βασική πλευρά αυτών των δεσμεύσεων, αλλά και των κυβερνητικών επιδιώξεων, είναι οι περικοπές δαπανών και η «εξοικονόμηση» προσωπικού, η προώθηση των διαδικασιών αξιολόγησης στην εκπαίδευση που κατά τη γνώμη μας δεν συμβάλει σε αυτό που είναι ζητούμενο σήμερα: στην ουσιαστική και όχι τυπική αναβάθμιση του εκπαιδευτικού, μορφωτικού έργου του σχολείου.
Μας προβληματίζει ιδιαίτερα το γεγονός ότι μέσα και από τους κυβερνητικούς σχεδιασμούς διαμορφώνεται το έδαφος για νέες, βαθύτερες, αντιδραστικές ανατροπές στο περιεχόμενο και τη λειτουργία του σχολείου, στους στόχους της εκπαίδευσης, η ενίσχυση της επιχειρηματικότητας σε όλο το μήκος και το πλάτος της εκπαίδευσης, ξεκινώντας ακόμα από την τρυφερή προσχολική ηλικία.
Από αυτή την άποψη θεωρούμε ότι οι κυβερνητικοί σχεδιασμοί δεν έχουν στόχο τη στήριξη του σχολείου και του εκπαιδευτικού, την επιστημονική και παιδαγωγική αναβάθμιση της εκπαιδευτικής διαδικασίας.
Καταργήθηκαν τα Κ.Ε.Δ.Δ.Υ., οι Σ.Σ.Ν., τα Κ.Ε.ΣΥ.Π. και τα Κ.Ε.Π.Λ.Η.Ν.Ε.Τ. και στη θέση τους δημιουργήθηκαν τα Κ.Ε.Σ.Υ, τα οποία συγκροτούνται σε επίπεδο Διεύθυνσης και είναι κοινά για Πρωτοβάθμια και Δευτεροβάθμια Εκπαίδευση.
Εντελώς διαφορετικά αντικείμενα και τομείς ενοποιούνται σε μια δομή. Η λογική των καταργήσεων δομών έχει προφανή στόχο τις περικοπές προσωπικού.
Ειδικά η κατάργηση των Κ.Ε.Δ.Δ.Υ. θα οδηγήσει σε ακόμα μεγαλύτερη υποβάθμιση της Ειδικής Αγωγής, θα φορτώσει εντελώς στις πλάτες των οικογενειών όλο το κομμάτι της διάγνωσης και στήριξης των παιδιών με ειδικές μαθησιακές ανάγκες και θα απαλλάξει το κράτος από τις ευθύνες του.

5. «Θεσμοθέτηση» της δίχρονης υποχρεωτικής προσχολικής αγωγής
Εξαγγέλλονται και ψηφίζονται τώρα και αλλαγές που από μια πρώτη ματιά φαίνεται ότι κάνουν δεκτά πάγια αιτήματά μας όπως η δίχρονη προσχολική αγωγή, σε μας φαντάζουν όμως σαν πυροτεχνήματα, και το καταλαβαίνουν όλοι οι γονείς γιατί γνωρίζουν ότι χωρίς παιδαγωγικό, επιστημονικό και βοηθητικό προσωπικό, χωρίς υποδομές, χωρίς ίδρυση νέων σχολείων, νηπιαγωγείων, αποκλειστικά δημόσια και δωρεάν δομές με ενιαίο αναβαθμισμένο παιδαγωγικό, επιστημονικά θεμελιωμένο πρόγραμμα αγωγής και φροντίδας των παιδιών δεν μπορεί να υπάρξει 2χρονη προσχολική αγωγή.

Ρόλος των Συλλόγων Γονέων – Οργανώσεων Γονέων

Με την έναρξη της νέας σχολικής χρονιάς θα ξεκινήσουν και οι αρχαιρεσίες στους Συλλόγους Γονέων για την ανάδειξη των νέων οργάνων τους. Η αυξημένη συμμετοχή των γονιών μπορεί να συμβάλλει συνολικά στην οργανωτική ανασυγκρότηση των Οργανώσεων Γονέων.
Είναι κρίσιμο και σημαντικό στοιχείο λοιπόν η παρέμβασή μας στην κατεύθυνση της μαζικοποίησης και της ανάπτυξης των Οργανώσεων Γονέων ώστε να επιτευχθεί η μεγαλύτερη δυνατή συσπείρωση γονιών. Χρειάζεται να συμβάλλουμε με το παράδειγμά μας στην ανάπτυξη των αξιών του αγώνα και της διεκδίκησης.
Η πείρα μας έχει δείξει ότι όσο εντείνονται τα αντιλαϊκά μέτρα και χειροτερεύει η ζωή της λαϊκής οικογένειας, αυτό δεν συνεπάγεται αυτόματα και αγωνιστική συσπείρωση των γονιών στους συλλόγους.
Αποδεικνύεται ότι σε συνθήκες κρίσης δύο πράγματα μπορούν να συμβούν : Ή το λαϊκό κίνημα θα κάνει ένα θαρραλέο βήμα προς τα εμπρός, ένα βήμα αναγέννησης, ανασύνταξης και αντεπίθεσης ή θα σημειώσει μια μεγάλη υποχώρηση, από την οποία θα χρειαστεί πολλά χρόνια για να συνέλθει. Εμείς, ως γονείς και εργαζόμενοι μαζί, κοιτάμε τον πρώτο δρόμο.
Είναι γεγονός ότι, η απογοήτευση που σκόρπισε η αναμενόμενη για κάποιους, όχι για όλους φυσικά, συνέχιση της αντιλαϊκής πολιτικής και από την σημερινή κυβέρνηση, οδήγησε σε περαιτέρω υποχώρηση γενικότερα του λαϊκού κινήματος.
Αυτό το ζήτημα, που όσοι ασχολούνται με το γονεϊκό κίνημα το βλέπουν καθημερινά, πρέπει να μας απασχολήσει και να μπει στο επίκεντρο της συζήτησης.

Το κίνημα να πάει μπροστά, να αντεπιτεθεί.

Πρέπει λοιπόν να μετρήσουμε βήματα ξεκινώντας από το κύτταρο του γονεϊκού κινήματος που είναι ο Σύλλογος Γονέων, στο να μπαίνουν οι γονείς σε μια διαδικασία διεκδίκησης και όχι διαχείρισης. Αυτό απαιτεί γνώση και ενημέρωση για τις ευθύνες των Δήμων, των σχολικών επιτροπών, του Υπουργείου Παιδείας, της κεντρικής κυβέρνησης. Επίσης προσεκτικά βήματα στην επιλογή μορφών πάλης. Κυρίως όμως απαιτεί να μην επαναπαυτούμε, να μην παρασυρθούμε από την καθημερινότητα αλλά να χτίζουμε συνεχώς την αντίληψη της αγωνιστικής διεκδίκησης.

Για αυτό το λόγο έχουμε ανάγκη από Συλλόγους Γονέων, Ενώσεις, Ομοσπονδίες, ΑΣΓΜΕ που θα διεκδικούν την αναπλήρωση των απωλειών, που δεν θα συμβιβάζονται με τα ψίχουλα, που θα βάζουν στο κέντρο της προσοχής τις διευρυμένες σύγχρονες μορφωτικές ανάγκες των παιδιών μας.

Λειτουργία των Συλλόγων Γονέων – Τι κίνημα, ποιος Σύλλογος

Οι φορείς των Οργανώσεων Γονέων πρέπει να αποτελέσουν φορείς αγωνιστικής συσπείρωσης και δράσης. Δεν μπορεί να είναι οι σύλλογοι ούτε ΜΚΟ, ούτε φορείς ενσωμάτωσης και υποταγής. Δεν είναι εταιρείες να έχουν ΑΦΜ, να ασκούν επιχειρηματικές συναλλαγές.
Οι σύλλογοι δεν έχουν την πολυτέλεια να κλείνουν τα μάτια στον εκμαυλισμό των νεανικών συνειδήσεων, την παραχάραξη της Ιστορίας, τη διαμόρφωση υποταγμένων νέων ανθρώπων. Οφείλουν να έχουν ασίγαστο μίσος για το φασισμό. Ασίγαστο πόλεμο με την ναρκω-κουλτούρα.
Η ανάπτυξη, συνάδελφοι, του γονεϊκού κινήματος μπορεί να επιτευχθεί και οι σύλλογοι να συσπειρώσουν τους γονείς όταν ο διεκδικητικός και δημιουργικός χαρακτήρας των Συλλόγων Γονέων κατοχυρώνεται στη ζωή.
Ο Σύλλογος Γονέων έχει και πρέπει να έχει άποψη και δράση για όλα τα ζητήματα. Από την υλικοτεχνική υποδομή που λείπει, μέχρι το περιεχόμενο της μόρφωσης που δίνει το σχολείο, το ζήτημα της διαπαιδαγώγησης.
Πέρα από την ανάδειξη προβλημάτων της εκπαίδευσης και τη διεκδίκησή τους, οι φορείς των γονέων απαιτείται να οργανώσουν τη δική τους αθλητική-μορφωτική-πολιτιστική παρέμβαση.
Οι σύλλογοι γονέων αντικειμενικά σχετίζονται με τα προβλήματα που αντιμετωπίζουν οι νέοι γονείς κατά την είσοδό των παιδιών τους στην σχολική ζωή, με τα γενικότερα προβλήματα που αντιμετωπίζουν τα νέα ζευγάρια για την ανατροφή και τη διαπαιδαγώγησή τους, τη διέξοδο ζωής που θα έχουν τα παιδιά τους.
Σε κάθε στιγμή χρειάζεται να υπερασπίζονται τον αποκλειστικά δημόσιο και δωρεάν χαρακτήρα της εκπαίδευσης. Δεν θα είναι μαγαζάκι και επιχείρηση, δεν θα προφασίζονται διάφορους τρόπους για να βάλουν το χέρι τους στη τσέπη των γονιών. Δεν θα πατάνε στα συντρίμμια της σημερινής εκπαίδευσης για να βάλουν μέσα στο σχολείο διάφορες ΜΚΟ, επιχειρήσεις, χορηγούς, τράπεζες, ασφαλιστικές εταιρίες.
Θα συμβάλλουν ώστε η αλληλεγγύη να εκφράζεται μέσα στο σχολείο και στη γειτονιά, χωρίς «φιλάνθρωπες» εκκλησίες και ΜΚΟ, ως μέρος του αγώνα για διεκδίκηση και όχι ως μιζέρια.
Οι Σύλλογοι Γονέων ιδίως στην δευτεροβάθμια εκπαίδευση θα έχουν τα αυτιά και τα ματιά τους στους μαθητές και τα 15μελη. Κοινές δράσης, άνοιγμα θεμάτων όπως τι μαθαίνουμε και γιατί, φασισμός, ναρκωτικά κλπ.

Απολογισμός δράσης του Διοικητικού Συμβουλίου

Ως ΑΣΓΜΕ κάνουμε μεγάλη προσπάθεια, παρακολουθώντας τις εξελίξεις και μελετώντας τα νέα δεδομένα να προχωράμε σε αναλύσεις, επεξεργασίες και συμπεράσματα που θα εξοπλίζουν γονείς και μαθητές στην καθημερινή τους πάλη για την κάλυψη των διευρυμένων σύγχρονων μορφωτικών αναγκών τους.
Αναδείξαμε ζητήματα επικαιρότητας και με αναλυτικό τρόπο περιγράψαμε τα προβλήματα και τις επιπτώσεις από την εφαρμογή των νέων αντιδραστικών μεταρρυθμίσεων και αναδιαρθρώσεων.
Πραγματοποιήσαμε συναντήσεις με διάφορους φορείς (πχ σωματείο εργαζομένων στα κέντρα πρόληψης κατά των εξαρτήσεων και προαγωγής της ψυχοκοινωνικής υγείας) όπου αναδείχθηκε η ανάγκη να ενισχυθεί ο ρόλος των Κέντρων πρόληψης ειδικά σήμερα που έχει ενταθεί η πίεση να αμβλυνθούν οι αντιστάσεις απέναντι στα ναρκωτικά.
Συμμετείχαμε και στηρίξαμε κινητοποιήσεις μαθητών και εκπαιδευτικών για τα τρέχοντα προβλήματα της παιδείας.
Οργανώσαμε και συμμετείχαμε σε παραστάσεις διαμαρτυρίας στο Υπουργείο Παιδείας και σε συναντήσεις με παράγοντες του Υπουργείου για τα κενά των εκπαιδευτικών στα σχολεία.
Οργανώσαμε και συμμετείχαμε σε παραστάσεις διαμαρτυρίας στο Υπουργείο Οικονομικών σχετικά με το ΑΦΜ και το πόθεν έσχες.
Πραγματοποιήσαμε συνάντηση με τον Διευθυντή του Γραφείου του Υπουργού Οικονομικών κο Παπακωνσταντίνου για το ΑΦΜ και το πόθεν έσχες. Σχετικά με το ΑΦΜ μας ξεκαθάρισε ότι τον συγκεκριμένο νόμο η σημερινή κυβέρνηση τον βρήκε και δεν σκοπεύει να τον καταργήσει. Όσον αφορά το πόθεν έσχες μας ανέφερε ότι επισπεύδων Υπουργείο και άρα αρμόδιο είναι το Υπουργείο Δικαιοσύνης.
Καταθέσαμε υπόμνημα στο Υπουργείο Δικαιοσύνης για την απαλλαγή των γονιών από την υποβολή δήλωσης πόθεν έσχες όπου ακόμη αναμένουμε την απάντηση του.
Καταθέσαμε αίτημα στο Υπουργείο Εσωτερικών για να αποσαφηνιστεί πλήρως η φράση που αφορά «την εποπτεία και τον έλεγχο των συλλόγων γονέων» από τους Δήμους και επίσης αναμένουμε απάντηση.
Τοποθετηθήκαμε και καταθέσαμε τις προτάσεις μας στην ακρόαση φορέων της διακομματικής κοινοβουλευτικής επιτροπής για το Δημογραφικό.
Συναντηθήκαμε με την Διοίκηση των Κτιριακών Υποδομών ΑΕ μαζί με την Πανελλήνια Ένωση Γονέων Μουσικών και Καλλιτεχνικών Σχολείων όπου ενημερώσαμε και συζητήσαμε για τα σοβαρά προβλήματα της σχολικής στέγης και διαπιστώθηκε η διαφαινόμενη πλέον επιδίωξη ανέγερσης σχολείων με τη μορφή ΣΔΙΤ.
Συναντηθήκαμε με το Γ.Γ του Υπουργείου Παιδείας κο Αγγελόπουλο όπου ενώ μας διαβεβαίωσε ότι θα πρέπει να έχουμε τακτικές συναντήσεις για ανταλλαγή απόψεων στη συνέχεια εξαφανίστηκε και δεν παρουσιάστηκε σε προκαθορισμένα ραντεβού μας.
Τοποθετηθήκαμε και καταθέσαμε τις προτάσεις μας στην Ε.Μ.Υ της Βουλής για την αναδιοργάνωση των δομών υποστήριξης της εκπαίδευσης.
Ανταποκριθήκαμε σε προσκλήσεις Ομοσπονδιών, Ενώσεων, Συλλόγων και πήραμε μέρος σε εκδηλώσεις και συζητήσεις για διάφορα θέματα. Απαντήσαμε σε δεκάδες εκκλήσεις Συλλόγων Γονέων και γονιών και βοηθήσαμε στην επίλυση ζητημάτων που τους απασχολούσαν.
Συμμετείχαμε και τοποθετηθήκαμε στο 2μερο συνέδριο της Διδασκαλικής Ομοσπονδίας Ελλάδας (ΔΟΕ) για την δίχρονη προσχολική αγωγή και την Ειδική Αγωγή.
Ολοκληρώσαμε την συγγραφή του «Αλφαβηταριού – Οδηγού» των οργανώσεων γονέων, μια σημαντική προσπάθεια, το οποίο κρατάτε στα χέρια σας και είναι ήδη αναρτημένο στην ιστοσελίδα της ΑΣΓΜΕ. Ελπίζουμε, όπως αναφέρουμε και στο εισαγωγικό μας σημείωμα, «να συμβάλλει στην όσο το δυνατόν καλύτερη ενημέρωση σχετικά με διάφορα θέματα που διέπουν τη λειτουργία, τη συμμετοχή αλλά και τις εκλογικές διαδικασίες των Οργανώσεων Γονέων».

Στόχοι και σχέδιο δράσης για το επόμενο διάστημα της θητείας μας

Απαιτείται να ξεπεράσουμε αδυναμίες και κωλύματα και να οργανώσουμε την Ημερίδα για τη σχολική στέγη. Χρειάζεται να αναδείξουμε το σοβαρό αυτό ζήτημα γιατί από όλες τις γωνιές της Ελλάδας έρχονται μηνύματα που αποδεικνύουν ότι η παλαιότητα των κτιρίων, η μη ανέγερση νέων σχολείων και η υποχρηματοδότηση αυξάνουν καθημερινά τα κτιριακά προβλήματα και τις ελλείψεις σε υποδομές και εξοπλισμό.
Είναι κοινή διαπίστωση πλέον γονιών και εκπαιδευτικών η υποχώρηση του μορφωτικού επιπέδου την μαθητών από τις πρώτες τάξεις του Δημοτικού, αυτό καθιστά επιτακτική την ανάγκη μιας εκδήλωσης για το περιεχόμενο της μόρφωσης και τα αναλυτικά προγράμματα σπουδών.
Το κόστος ειδικά αλλά και γενικότερα ο ρόλος και ο χαρακτήρας των μαθητικών εκδρομών και εκπαιδευτικών εξόδων των σχολείων έτσι όπως έχουν εξελιχθεί, επιτάσσουν την επικαιροποίηση και διαμόρφωση πρότασης για τις «εκπαιδευτικές εξόδους (εκδρομές, περίπατοι, κλπ) των σχολείων». Μια πρόταση που επιδίωξη της θα είναι να φωτίσει τις διεκδικήσεις που πρέπει να αναπτυχθούν, ώστε οι εκπαιδευτικοί έξοδοι των σχολείων να αναβαθμιστούν, να ενταχθούν καλύτερα στη μορφωτική και γενικότερη λειτουργία του σχολείου και φυσικά να έχουν πρόσβαση όλοι οι μαθητές.
Οι διεθνείς επικίνδυνες εξελίξεις με τη βαθύτερη εμπλοκή της χώρα μας στους σχεδιασμούς της ΕΕ και του ΝΑΤΟ στα Βαλκάνια, στη Μέση Ανατολή και στην ευρύτερη περιοχή απαιτεί να εντείνουμε τη δράση μας με κινήματα Ειρήνης και πρωτοβουλίες που αναδεικνύουν τις πραγματικές αιτίες των πολεμικών συγκρούσεων, τις συνέπειες και τις επιπτώσεις που έχουν για τους λαούς των χωρών αυτών αλλά και τον υπόλοιπο κόσμο.
Όσο εντείνονται οι περιφερειακές συγκρούσεις και πόλεμοι, όσο συνεχίζονται οι μονοπωλιακοί ανταγωνισμοί τόσο θα αυξάνεται η ροή των ξεριζωμένων προσφύγων. Χρειάζεται σταθερό μέτωπο απέναντι στο ρατσισμό και την ξενοφοβία, απέναντι σε κάθε αντιδραστική αντίληψη που είτε φανερά είτε καλυμμένα σπέρνει το δηλητήριο του φασισμού και του ναζισμού.
Επαναφέρουμε την πρότασή μας για Ανοικτά Σχολεία το απόγευμα με την προϋπόθεση να υπάρξουν προσλήψεις μόνιμου βοηθητικού προσωπικού (επιστάτες, φύλακες, καθαριστές, κλπ) ώστε να γίνουν τα σχολεία κέντρα δημιουργικής δραστηριότητας. Παράλληλα διεκδικούμε από τους Δήμους κέντρα καλλιτεχνικής αγωγής και γενικότερα Δομές Πολιτισμού με ΔΩΡΕΑΝ πρόσβαση για όλα τα παιδιά. Επίσης αγωνιζόμαστε «για την αναβάθμιση της Αισθητικής Αγωγής και της Καλλιτεχνικής Παιδείας στην Εκπαίδευση που θα διαπερνά όλη τη λειτουργία και το περιεχόμενο του σχολείου» όπως αναφέρεται παραπάνω στην εισήγηση.
Χρειάζεται να αναδείξουμε με παρεμβάσεις μας το Δημογραφικό το οποίο εξελίσσεται σε μείζον πρόβλημα για τη χώρα διότι τα νέα ζευγάρια βρίσκονται μπροστά σε πολλά ερωτηματικά στο πως θα μπορέσουν να ανταποκριθούν στις τεράστιες δυσκολίες και τις αυξημένες απαιτήσεις της καθημερινότητας (δείτε στην ιστοσελίδα της ΑΣΓΜΕ, www.asgme.gr, την τοποθέτηση της στην ακρόαση φορέων της Διακομματικής Κοινοβουλευτικής Επιτροπής για το δημογραφικό).
Υπερασπιζόμαστε την προστασία της πρώτης κατοικίας και έχουμε καθαρή θέση υπεράσπισης, γενικότερα, της προστασίας της λαϊκής κατοικίας και περιουσίας καθώς επίσης στεκόμαστε ενάντια σε κατασχέσεις και πλειστηριασμούς από τις τράπεζες, το κράτος και τους δήμους. Να ενταθεί η ταξική αλληλεγγύη ενάντια στους ηλεκτρονικούς πλειστηριασμούς.
Δίνουμε ιδιαίτερο βάρος στον τομέα διαχείρισης των απορριμμάτων, που σε πολλές περιοχές παίρνει εκρηκτικές διαστάσεις, γιατί συνδέεται με τους όρους διαβίωσης των λαϊκών οικογενειών και τη διαμόρφωση του πλαισίου μέσα στο οποίο μεγαλώνουν τα παιδιά μας. Για το λόγο αυτό απαιτούμε τη δίκαιη και τεκμηριωμένη χωροθέτηση των υποδομών με γνωστά από πριν κριτήρια, που θα παίρνουν υπόψη την ισόρροπη ικανοποίηση των λαϊκών αναγκών. Να καταργηθεί κάθε επιχειρηματική δραστηριότητα στον τομέα της διαχείρισης των απορριμμάτων.
Έρευνες (UNICEF) αποδεικνύουν πόσο έχει επιδεινωθεί η κατάσταση για τα παιδιά των λαϊκών νοικοκυριών σε σχέση με το δικαίωμα και την ανάγκη για διακοπές, έστω και μια βδομάδα το χρόνο. Το 2015 το ποσοστό των νοικοκυριών που δεν μπορούσαν να κάνουν διακοπές ούτε μια βδομάδα έφτασε στο 55,8% και είχε αυξητική τάση. Άρα είναι ζήτημα ζωτικό να απαιτήσουμε την αξιοποίηση των δομών και του προσωπικού των Δήμων, για να γίνει το καλοκαίρι πιο υποφερτό και να ανακουφιστούν οι οικογένειες που αδυνατούν να πάνε καλοκαιρινές διακοπές.
Η ιστοσελίδα μας (www.asgme.gr) συνεχώς βελτιώνεται αλλά χρειάζεται αναβάθμιση και εμπλουτισμό έτσι ώστε όπως αναφέραμε και στο εκλογοαπολογιστικό συνέδριο μας να γίνει μια διαδικτυακή πύλη ενημέρωσης για γονείς, Συλλόγους, Ενώσεις και Ομοσπονδίες.

Συνάδελφοι,

Όπως αναφέραμε και παραπάνω, η νέα σχολική χρονιά θα είναι χρονιά εκλογών για όλες τις Οργανώσεις Γονέων, ξεκινώντας με τους Συλλόγους Γονέων που αποτελούν τη βάση ανάπτυξης και ανασύνταξης του οργανωμένου γονεϊκού κινήματος. Ας δώσουμε όλες μας τις δυνάμεις ώστε να πετύχουμε τη μεγαλύτερη δυνατή συμμετοχή διότι η συμμετοχή μας μαζί με την ενίσχυση της δράσης μας είναι τα μόνα στοιχεία που μπορούν να εξασφαλίσουν και να εγγυηθούν τη συνέχιση των διεκδικήσεων μας και των δίκαιων αιτημάτων μας.

ΔΕΙΤΕ ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΑ10072018_eisigisi_asgme