Η αναγκαία από όλες τις απόψεις συνέχεια της μορφωτικής διαδικασίας δεν μπορεί να αποτελεί ατομική εκτίμηση ρίσκου. Με ευθύνη της Κυβέρνησης η παρακολούθηση των μαθημάτων αφήνεται στην κρίση της κάθε οικογένειας, μακριά από την υποχρεωτικότητα της εκπαίδευσης.
Η κυβέρνηση οφείλει πρώτα από όλα να επιδείξει κρατική ευθύνη, ενώ η πείρα από τη λειτουργία των Γυμνασίων και των Λυκείων δείχνει ότι ακριβώς αυτή η μετάθεση της ευθύνης στις οικογένειες, επιδρά διαλυτικά στην εκπαίδευση.